Κατά τη μυθολογία πήρε το όνομα της από την κόρη του θεού Ωκεανού και της Παρθενώπης τη Θράκη. Την άλλη κόρη τους τη λέγανε Ευρώπη. Από τον πρώτο γάμο του ο Ωκεανός με την Παμφολύγη είχε αποκτήσει άλλες δύο κόρες, την Ασία και τη Λιβύη. Το προηγούμενο όνομα της Θράκης ήταν Πέρκη. Ο Όμηρος την αποκαλεί Θρήκη-Θρήιξ-Θρήξ. Λεγόταν λέει και Αρία, ίσως από το Θεό Άρη που κατοικούσε εκεί, ή λόγω καταγωγής των Θρακών εκ της Αρίας φυλής. Κατά τον Καρολίδη το Θράξ-Θράκη μερικοί το συσχετίζουν με το Ελληνικό θρέω-θρώ θρύλος-θρήσκος-θρησκεύω και από ηθική έννοια μετέπεσε σε φυλετική. Για τον Πλάτωνα, τον Πίνδαρο και τον Αισχύλο η ονομασία είχε συμβολικό χαρακτήρα και υποδήλωνε τον τόπο της αγνής διδασκαλίας και της ιερής ποίησης. Υπάρχουν και άλλες θεωρίες και εκδοχές.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΓΛΩΣΣΑ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΡΑΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Στην Ελληνική χερσόνησο του Αίμου όλοι λάτρευαν τους ίδιους Θεούς και ομιλούσαν την ίδια γλώσσα (την Ελληνική) με διαλεκτικά ιδιώματα, όπως συμβαίνει και σήμερα. Είχαν οι Θράκες θρησκευτικό σύστημα λατρείας του Δία και του Απόλλωνα και μετά έγιναν θεμελιωτές του μονοθεϊσμού που υποστηρίχθηκε αργότερα και από το Σωκράτη. Ο Σαράντος Καργάκος γράφει: Οι Θράκες πήραν από το Νότο τον Μυκηνο-Μινωικό πολιτισμό, αλλά έδωσαν τον Ορφέα (μουσική) και το Διόνυσο (Ελευσίνια Μυστήρια) κατά τη 2η π.χ. χιλιετία. Σε όλη τη Χερσόνησο του Αίμου, (που κακώς ονομάστηκε Βαλκανική) ο πολιτισμός ξεκίνησε από το νότο και όμοια εξελίχθηκε προς το βορά. Οι Θράκες πολέμησαν στο πλευρό των συγγενών τους Τρώων στον Τρωικό πόλεμο (1194-1184π.χ. και συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς αγώνες, που οργανώνονταν από Έλληνες και μόνο για Έλληνες. Ανέδειξαν Ολυμπιονίκες. Συμμάχησαν με τους Αθηναίους και Λακεδαιμόνιους, συνεργάστηκαν και συνέζησαν με τους Μακεδόνες και συμμετείχαν στην πανελλήνια εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου με 5000 άνδρες.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΘΡΑΚΩΝ
Στην Αρία ή Ινδογερμανική ομοφυλία, κατά τους ιστορικούς ανήκουν Ινδοί, Πέρσες, Αρμένιοι, Λατίνοι, Κέλτες, Γερμανοί, Σλάβοι και Πελασγοί (Κουρτίδης Κ). Οι αρχαιότατοι Πελασγοί διασπάστηκαν σε διάφορα Ελληνοπελασγικά φύλλα, Ίωνες, ΑρκαδοΚύπριους, Μακεδόνες, Θράκες, Αχαιούς, Δωριείς, Φρύγες, Τρώες κ.λπ.(όλοι τους πρόγονοι των Σημερινών Ελλήνων) και Ιλλυριούς (πρόγονοι σημερινών Αλβανών). Ο Καψής Αντώνιος , ο Κούμαρης Ιωάννης, ο Γερμανός γεωγράφος Μούκκε και άλλοι, υποστηρίζουν ότι όλοι οι κάτοικοι της Χερσονήσου του Αίμου, του Αιγαίου, της Κύπρου και των παραλίων της Μ. Ασίας ήταν Πελασγοί, αυτόχθονες, δεν ήλθαν ούτε από την Ασία, ούτε από τα βάθη της Ευρώπης. Με τους Απογόνους τους Έλληνες δημιούργησαν τον προϊστορικό και τον ιστορικό τους πολιτισμό. Τα περί Ινδοευρωπαϊκής ομοφυλίας τα θεωρούν μύθο και το αποδεικνύουν με πειστικά επιχειρήματα, με εύλογα ιστορικά στοιχεία και αρχαιολογικά ευρήματα. Στους αυτόχθονες αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι Θράκες των οποίων πρόγονοι ήταν διάφορα φύλα ΠελασγοΘρακικά. Οι Θράκες ήταν Πελασγοί-Έλληνες Αυτόχθονες όπως και όλοι οι Έλληνες Οι Πελασγοί ήταν πανάρχαιος λαός που πρωτοκατοίκησε στη Χερσόνησο του Αίμου: Αυτόχθονες Πρωτοέλληνες. Γενάρχης των Πελασγών ήταν ο αυτόχθονας Πελασγός, γηγενής Αρκάς, υιός του Δία και της Νιόβης και πατέρας του Λυκάονα. Στην Αρκαδία κτίστηκε η πρώτη πόλη της εποχής, υπόδειγμα κατασκευής, η Λυκόσουρα. Πελασγοί από τη Θεσσαλία και Ήπειρο μετανάστευσαν από τις Πανάρχαιες Εστίες τους προς Βορρά: Θερμαϊκό και Άθω, προς ανατολάς: στη Θρακική Χερσόνησο, παράλια Μικράς Ασίας και Νησιά του Αιγαίου και προς νότο: Βοιωτία, Αττική, Αργολίδα και Αρκαδία. Δια τούτο η Θεσσαλία ονομαζόταν (κατά το Στράβωνα Ε.) Πελασγιώτις. Ονομαζόταν δε η Θεσσαλία προηγουμένως και Πελασγικό Άργος και Πελασγία από τον Βασιλιά της Πελασγό, καθώς και η Πελοπόννησος η οποία ονομαζόταν πρότερον Απία. Κατά τον Ηρόδοτο (Β. 56) η Ελλάδα και κατά τους Ιστορικούς ακόμη χρόνους ονομαζόταν Πελασγία «της νυν Ελλάδος πρότερον δε Πελασγίας καλουμένης». Οι Αθηναίοι ήταν Πελασγοί, ονομαζόμενοι Κραναοί, κατόπιν Κεκροπίδες από τον Βασιλιά τους Κέκροπα και επί εποχής Ερεχθέα ονομάστηκαν Αθηναίοι. Πελασγοί ήταν επίσης: Οι Δωριείς και Αιολείς κατά τον Στράβωνα, οι Ίωνες οι οποίοι ονομάζονταν Πελασγοί Αιγιαλείς όταν κατοικούσαν στην Αχαΐα και μετονομάστηκαν Ίωνες από τον Ίωνα υιό του Ξούθου (Ηρόδοτ. Α,56- Στράβων ΙΔ ,4,26), οι Νησιώτες που ήταν απέναντι από τα παράλια της Μικράς Ασίας όπου κατοικούσαν οι Ίωνες (που μετοίκησαν) και ονομάστηκαν και αυτοί οι νησιώτες Ίωνες και οι Μακεδνοί (Μακεδόνες). Πελασγοί ήταν οι «εν Ασία Θράκες» Μοισοί, Φρύγες, Θυνοί, Βυθινοί, Μαιδοβυθινοί, Βέβρυκες, Μαριανδυνοί, Μύγδονες, Μαίονες, Δρύωπες, Δόλωνες, Τρήρες και άλλα Θρακικά φύλλα. Πελασγοί μετέβησαν στην Κρήτη και έκτισαν την πόλη Λύκτον. Τη Σκύρο και την Σκιάθο κατέλαβαν Πελασγοί εκ Θράκης (Geogr Graec.Min). Λήμνος και Ίμβρος κατοικούντο από Πελασγούς(Ηροδ.Ε,26). Η Νήσος Δήλος ονομαζόταν Πελασγία και Αστερία (Fragm.Hist.Graec). Την έρημο Νήσο ‘Άνδρο είχε εποικίσει λαός Πελασγών(Μυθ. Ελλην.144). Γενικά ολόκληρη η Χερσόνησος του Αίμου, τα νησιά, και τα παράλια της Μικράς Ασίας κατοικούντο από Πελασγούς προγόνους των Ελλήνων.
Πηγή: thrakikh-estia.gr/