Ακολουθεί το 1913 ο 2ος Βαλκανικός Πόλεμος. Η Ελλάδα σύμμαχος της Σερβίας εναντίον της Βουλγαρίας. Οι Βούλγαροι, προέβαιναν σε αναγκαστικές επιτάξεις οικιών και σε βίαιες στρατολογήσεις Ελλήνων Θρακών. Οι Βούλγαροι ηττήθηκαν, εγκατέλειψαν τη Θράκη, λεηλατώντας και καταστρέφοντας. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, ο Ελληνισμός της Θράκης, βρέθηκε αντιμέτωπος με τη βαρβαρότητα των δύο άσπονδων «Φίλων» του, Τούρκων και Βουλγάρων. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι έληξαν με την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου και του Λονδίνου το 1913, που καθόρισαν τα νέα σύνορα των Βαλκανικών χώρων. Η Ελλάδα απελευθέρωσε Ήπειρο, και Δυτική, Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία όχι όμως τη Βόρεια.
Στην ηττημένη Βουλγαρία, με τη βοήθεια της προστάτιδας της Ρωσίας, παραχωρήθηκε η Δυτική Θράκη ενώ στην Τουρκία είχε παραχωρηθεί η Ανατολική Θράκη Οι άτυχοι Θράκες βρέθηκαν πάλι εγκλωβισμένοι υπό την κατοχή των δύο βάρβαρων γειτόνων τους.
Απολογισμός των Βαλκανικών πολέμων:
1. Απώλειες:
α) Νεκροί: 307 Αξ/κοι και 7.918 Οπλίτες
β) Τραυματίες: 555 >> 32.587 >>
γ) Αποβιώσαντες
ασθενείς 38 >> 1520 >>
Αγνοούμενοι: 188
δ) Παγόπληκτοι:580
ε) Ασθενείς Αξιωματικοί –Οπλίτες 10.000 περίπου
στ) Έμειναν εγκλωβισμένοι οι Θράκες και Μικρασιάτες υπό την
Τουρκική και Βουλγαρική κατοχή και υπέστησαν γενοκτονία.
2.Ωφέλη:
α) Η Ελλάδα σε έκταση: από 64.000 έγινε 120.000 τ.χλμ..
β) >> Πληθυσμό: >> 2.800.000 >> 5.000.000 κάτοικοι
γ) Αποτράπηκε η Βουλγαρική επεκτατική πολιτική
δ) Απελευθερώθηκε η Ήπειρος, η Μακεδονία και Νησιά, ισχυροποιήθηκε η οικονομία και άμυνα της.
Η γενοκτονία των Θρακών συνεχίζεται και μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, κατά τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο, μέχρι το 1922.
Με λύσσα οι Τούρκοι ξέσπασαν στους ΑνατολικοΘράκιώτες. Φρικαλεότητες, εκβιασμούς, πυρπολήσεις, εκτοπισμούς, εξισλαμισμούς, απαγχονισμούς και ότι βαρβαρότερο μπορεί να φανταστεί κανείς, το υπέστησαν. Αυτή τη φορά με την ίδια συνταγή ενός άλλου Γερμανού Στρατηγού του Φον Σαντέρ Λίμαν, οι Τούρκοι άρχισαν νέα Γενοκτονία των Θρακών η οποία εκτελέστηκε από το στρατιωτικό κομιτάτο της Ραιδεστού. Αξιωματικοί, αστυνομικοί, δικαστικοί υπάλληλοι, φανατικοί Μουσουλμάνοι, κατάδικοι των φυλακών, που απελευθερώθηκαν για το σκοπό αυτό, καθώς και πρόσφυγες Μουσουλμάνοι από τη Βοσνία – Ερζεγοβίνη και Μακεδονία που ακολούθησαν τον ηττημένο τουρκικό στρατό, ήταν τα αιμοβόρα όργανα τους.
Οι συμμορίες εισέβαλαν τη νύκτα στα Ελληνικά Χωριά, πυροβολούσαν, δολοφονούσαν, λεηλατούσαν, άφηναν προκηρύξεις απειλητικές και έφευγαν. Οι προκηρύξεις έγραφαν: «η φεύγετε ή θα σας σφάξουμε». Αυτό επαναλαμβάνονταν συστηματικά στα Χωριά. Με την πάροδο του χρόνου, άρχισαν οι αποκλεισμοί των χωριών, οι καταλήψεις κτημάτων, κλοπές ζώων και δολοφονίες γεωκτηνοτρόφων ΑνατολικοΘρακών. Χιλιάδες Θρακιώτες μη αντέχοντας άλλο τις καθημερινές απειλές, τους εκβιασμούς και τους εξευτελισμούς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους για να γλυτώσουν. Μεγάλη εβδομάδα και ανήμερα Κυριακή του Πάσχα 1914, εγκατέλειπαν την Ανατολική Θράκη, τις πανάρχαιες πατρογονικές τους εστίες με κάρα, Τρένα και καράβια, καταφεύγοντας οι περισσότεροι σε περιοχές της ελεύθερης Ελλάδας. Σ’αυτούς τους Θρακιώτες ήταν και η οικογένεια της μητέρας του υπογράφοντα από το Αριμάνι (Γιατζηκλάρ ή Ατάκιοι) των 40 Εκκλησιών που Εγκαταστάθηκαν στο χωριό Γερίκαρου Θεσσαλονίκης μέχρι το 1920. Τα παθήματα και τα μαρτύρια τους αντηχούν από τις ζωντανές αφηγήσεις τους.
Τον Αύγουστο του 1914. κηρύχθηκε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Τουρκία τάχθηκε, όπως πάντα, στο πλευρό της Γερμανίας Οι διωγμοί εναντίον των Θρακών Ελλήνων, προσέλαβαν νέα μορφή πολύ πιο φοβερή από την πρώτη. Έψαχναν και ερευνούσαν όλα τα σπίτια των Ελλήνων. Με την πρόφαση ότι βρήκαν όπλα και ότι φυγάδευσαν άνδρες στην Ελλάδα, τους υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, φόνευαν, δήμευαν περιουσίες και εκτόπιζαν οικογένειες, σε περιοχές της Ασιατικής Τουρκίας. Το σχέδιο αυτό, εγκαινίασαν οι Νεότουρκοι με εντολή του Αρχηγού του τούρκικου Στρατού, Μεχμέτ Αλή Πασά. Η εντολή του ήταν: «Γιάμα, Γιακίν, Κεσίν», που σημαίνουν, «Λεηλατήστε, Κάψτε, Σφάξτε » Έτσι, μονάδες του Τουρκικού στρατού και οι ληστοσυμμορίες των Μπασιμπουζούκων, άρχισαν την εξόντωση των Ελλήνων Θρακών. Κατά χρονολογική σειρά αναφέρονται ομαδικές σφαγές, λεηλασίες και πυρπολήσεις χωριών και κωμοπόλεων. Άλλη μία επιβεβαίωση της τέλεσης της Γενοκτονίας του άμαχου Θρακικού Ελληνισμού. Η Γκλιστρίτσα και το Χάσικοι, κάηκαν από τον Τουρκικό Στρατό. Η Γραβούνα, Μαχμούτκιοϊ, Μαύρες, Αλμαλί, Βαϊραμίτσιο και Καράτζαλι από άτακτους Το Οικονομιό, η Αιγιαλός και το Ξάστερο κάηκαν από τον τουρκικό στόλο. Στα χωριά Αγ. Μηνάς Κρινιώ, Καλύβια, κωμόπολη Μαλγάρων και τα γύρω χωριά, Κεσσάνη, Χωριά της περιοχής Μακράς Γέφυρας: Δερβενάκι, Δερέκιοϊ, Κίρκιοϊ, Δογάνκιοϊ, Μαστανάρ, Σουμπάσκιοϊ, Αϊβαλή, Αλεπλή, Καλαβρά, Γέννα και Σάκτσα, σφάχτηκαν όσοι από τους κατοίκους τους δεν πρόλαβαν να φύγουν και τα Χωριά παραδόθηκαν στη φωτιά. Πολλά χωριά, αντιστάθηκαν με τα όπλα και τα αντάρτικα, όπως το Ιντζέκιοϊ η Καστάμπολη το Καρλίκοϊ , και το Δεβετζίκιοϊ (Εύανδρο ή Λεβεντοχώρι, χωριό του πατέρα του υπογράφοντος).
Διαπράχθηκαν επίσης ειδεχθή εγκλήματα από τον Τούρκικο στρατό, εις βάρος Ελλήνων, που υπηρέτησαν στον Τουρκικό στρατό ως Οθωμανοί υπήκοοι. Οι Τούρκοι οργάνωσαν τα περιβόητα τάγματα εργασίας, τα Αμελέ Ταμπουρού και τα επάνδρωσαν με Έλληνες άνδρες στρατεύσιμης ηλικίας, που τους έστελναν στα βάθη της Ασιατικής Τουρκίας, όπου εργάζονταν κάτω από άθλιες συνθήκες. δέρνονταν, βασανίζονταν και πέθαιναν από ασιτία. Παράλληλα οι Νεότουρκοι εφάρμοζαν και νέα μέτρα ομαδικού εκτοπισμού Κατοίκων ολόκληρων περιοχών. Απερίγραπτα τα μαρτύρια των εκτοπισμένων αθώων γυναικόπαιδων. Μετά την ήττα των Τούρκων και στον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο, επιτράπηκε η επιστροφή των εκτοπισθέντων Θρακών και των υπηρετούντων στα Αμελέ Ταμπουρού (όσων επέζησαν) από τα βάθη της Ασιατικής Τουρκίας στις Πατρογονικές τους Εστίες.
Επέστρεψαν σε άθλια κατάσταση, από τις 96.000, μόνο 53.000. Βρήκαν τα σπίτια τους πουλημένα σε Εβραίους και Μουσουλμάνους πρόσφυγες και ερειπωμένα τα σχολεία και τις εκκλησίες. Από τους 380.000 περίπου Ανατολικοθρακιώτες , οι 232.000 κατάφυγαν στην ελεύθερη Ελλάδα, οι 15.000 στη Βουλγαρία και περίπου οι 60.000 παρέμειναν στην Αν. Θράκη. Στο σύνολο των 380.000, δεν περιλαμβάνονται οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και της περιοχής της, που ήταν περίπου 300.000.
Το έγκλημα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Πόντου, Μ. Ασίας, Θράκης) αποκαλύπτουν και ομολογούν ακόμη και σύγχρονοι Τούρκοι ιστορικοί συγγραφείς, όπως ο Φονάτ Ντουντάρ, που μελετά, τα πρόσφατα αποχαρακτηρισθέντα Τουρκικά Αρχεία της εποχής εκείνης και ο ΤΑΝΕΡ ΑΚΣΑΜ, (Τούρκος Πανεπιστημιακός Δάσκαλος και συγγραφέας που αναγνωρίζει τη γενοκτονία Χριστιανών). Ο Τάνερ Ακσάμ Γράφει: Το 1926 ο Κεμάλ είπε: «Αυτά τα υπολείμματα του πρώην Νεοτουρκικού κόμματος που θα έπρεπε να είχαν λογοδοτήσει για τις ζωές εκατομμυρίων από τους χριστιανούς υπηκόους μας που απομακρύνθηκαν χωρίς έλεος en masse από τις εστίες τους και σφαγιάστηκαν, υποκινούν αναταραχή υπό τη Ρεπουμπλικανική εξουσία»
Τα έργα και πράξεις των Νεότουρκων εις βάρος των Θρακών κατά την περίοδο του (1908- 1918) τα χαρακτήρισε ο Κεμάλ «επαίσχυντη πράξη» ενώ είναι «ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ»
Ο Φονάτ ο συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο: «Η εθνοτική μηχανική των Νεότουρκων και ο εκτουρκισμός της Ανατολίας» (1913 – 1918), ομολογεί σε σχετική συνέντευξή του: «Με ενδιαφέρει, μεταξύ άλλων, το πώς η εξουσία κατέγραψε στα επίσημα έγγραφά της τις βιαιότητες που η ίδια σχεδίασε και εκτέλεσε (και που φυσικά η ίδια ποτέ δεν το παραδέχθηκε). Είχα την τύχη να είμαι ο πρώτος ερευνητής που διάβασε ορισμένα αρχεία, τα οποία αποχαρακτηρίστηκαν πρόσφατα. Τα αρχεία αυτά λοιπόν παρουσιάζουν λεπτομερώς τα στάδια που σχεδίου δράσης εναντίον του Ρωμιών που κατάρτισε το καθεστώς των Νεοτούρκων…» (με τη βοήθεια γερμανών στρατηγών).
Η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεοτούρκων ήταν λοιπόν αποτέλεσμα ενός σατανικά οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου, όπως προκύπτει από τα τουρκικά αρχεία: Με βίαια μέσα, με εμπορικό αποκλεισμό, με βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτικής στράτευσης, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας) εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Αν. Θράκη. Έτσι την περίοδο 1913 – 1918, οι Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού.
Αυτά τα ακούσαμε από τους τραυματισμένους ψυχικά και σωματικά γονείς μας και παππούδες μας που τα είδαν, τα άκουσαν, τα βίωσαν και τα υπέστησαν
Στις 14 Μαΐου του 1920 απελευθερώνεται η Δυτική Θράκη και τον Ιούλιο του 1920 η Ανατολική Θράκη και ενσωματώνονται στην Ελεύθερη Ελλάδα (Συνθήκη Σεβρών της Γαλλίας). Ο Ελληνικός στρατός, απελευθέρωσε την Ανατολική Θράκη, μετά από 560-3 χρόνια σκλαβιάς, και συνέλαβε αιχμάλωτο τον Τούρκο Τζαφέρ Ταγιάρ ο οποίος δεν ήθελε να την παραδώσει. Χιλιάδες Ανατολικοθρακιώτες, που βρίσκονταν στην ελεύθερη Ελλάδα έσπευσαν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους αλλά βρήκαν ταχωριά τους και τα σπίτια τους ερειπωμένα, καμένα ή κατειλημμένα από Τούρκους. Σε αυτούς συμπεριλαμβανόταν και η οικογένεια του Παππού μας – Προπάππου Δημήτρη Κωστόπουπου που επέστρεψε στο χωριό του με τα έξι παιδιά του. Βρήκαν το σπίτι τους Κατεστραμμένο και το χωριό ερειπωμένο. Άρχισαν να το ξαναχτίζουν το σπίτι τους αλλά έμεινε στη μέση διότι η Λευτεριά της Ανατολικής Θράκης κράτησε μόνο 2 χρόνια (1920-1922).
Πηγή: thrakikh-estia.gr/