Επινοήθηκε και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά από τον Σουλτάνο Ορχάν το 1327 στον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας, συνεχίστηκε στη Θράκη επί 3 περίπου αιώνες ήτοι μέχρι το 1638 και καταργήθηκε από τον Σουλτάνο Μουράτ τον Δ. Το Εμιράτο του Οσμάν που ξεκίνησε το 1300 από τα βουνά της Κιλικίας, σύντομα διεμβόλισε και κατέλαβε το Βυζάντιο εκμεταλλευόμενο τις αδυναμίες του και την όλη ακαταστασία. Για να αυξήσουν τον πληθυσμό τους και το στρατό τους, να συνεχίσουν τα επεκτατικά τους σχέδια γενικά, σοφίστηκαν να μειώσουν το Χριστιανικό Πληθυσμό με τον εξισλαμισμό, το παιδομάζωμα και τον εκτοπισμό. Οι Οθωμανοί το παιδομάζωμα το ονόμαζαν ντεβσιρμέ (devsirme) . Η λέξη προέρχεται από το ρήμα devsirmek, το οποίο σημαίνει μαζεύω, συναθροίζω, συγκεντρώνω, αλλά και εγγράφω, καταχωρώ ως μέλος καταλόγου κάποιον. Από την σκοπιά αυτών που έχαναν τα παιδιά τους κατά περιόδους, το παιδομάζωμα ήταν στην πραγματικότητα το μάζεμα των επιβληθέντων, πολύ ασυνήθιστων, φόρων στρατολογίας. Από τη σκοπιά των Οθωμανών όμως σήμαινε την εγγραφή νέων μελών στους καταλόγους του ισχυρά εδραιωμένου στρατιωτικού καθεστώτος τους.
Επέβαλαν σε κάθε χριστιανική οικογένεια τον κεφαλικό φόρο εκτός βέβαια από τον δυσβάσταχτο οικονομικό. Δηλαδή κάθε ορθόδοξη χριστιανική οικογένεια της Θράκης, που είχε πάνω από ένα αγόρι έπρεπε να το δώσει στο Κράτος για να σχηματίσει το νέο Στρατό (Γενί τσαρί στα τούρκικα, εξ ου και το γενίτσαροι). «Δηλαδή προγραμματισμένη Βίαιη μετακίνηση από μία ομάδα σε άλλη, παράγραφος Ε του Όρου της Γενοκτονίας του ΟΗΕ του 1948». Από τη Θράκη έπαιρναν κάθε χρόνο τα πιο πολλά παιδιά. Το επεδίωκαν διότι η Θράκη ήταν κοντά στην πρωτεύουσα Αδριανούπολη και μετά την Κωνσταντινούπολη, είχε πολλούς Χριστιανούς και ευκατάστατους που έπρεπε να τους ελαττώσουν ή να τους εκτοπίσουν. Εξαιρούντο όσοι και όταν γίνονταν μουσουλμάνοι. Δηλαδή εξισλαμισμός ή εκτοπισμός με κάθε τρόπο.
Το κοράνιο δεν επέτρεπε να στρατεύονται και να πολεμούν υπέρ του Μωάμεθ άπιστοι (μη μουσουλμάνοι). Ο Σειχουλισλάμ Καρά Χαλήλ όμως, ανώτατος Θρησκευτικός Αρχηγός τους και «αλάνθαστος», εξέδωσε τότε τον εξής φεφτά, δηλαδή ερμηνεία της ρήτρας του Κορανίου :
« Κάθε άνθρωπος από τη γέννηση του και μέχρι τα 13 του Χρόνια είναι Μουσουλμάνος (σεσωσμένος). Εάν γεννηθεί από αλλόθρησκους και εμείνει και μετά τα 13 στο θρήσκευμα των γονέων του τότε παύει να είναι Μουσουλμάνος».
Έτσι άρχισε και εφαρμόστηκε το παιδομάζωμα. Κάθε χρόνο στη Θράκη μάζευαν πάνω από 1.000 παιδιά Χριστιανόπουλα ηλικίας 6-7 ετών, τα έκλειναν σε ειδικά ιδρύματα υπό την αυστηρή εποπτεία των πεπειραμένων Ουλεμάδων, οι οποίοι είχαν την ευθύνη της διδασκαλίας στα παιδιά αυτά της Μωαμεθανικής Θρησκείας της Τουρκικής γλώσσας και της σωματικής τους αγωγής, μέχρι του 12ου έτους της ηλικίας τους. Στο 12ο έτος της ηλικίας έκαναν την Περιτομή και μετά τα κατέτασσαν στο νέο στρατό (γενίτσαροι) όπου εκπαιδεύονταν εντατικά και γίνονταν άριστοι και γενναίοι πολεμιστές. Απαγορευόταν να παντρευτούν εφόρου ζωής. «Περιορισμός Γεννήσεων, παράγραφος δ του όρου Γενοκτονίας». Αρκετές οικογένειες Χριστιανών για να μη χάσουν τα παιδιά τους, αναγκάζονταν να αλλάξουν Θρησκεία ή να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη ή να πωλήσουν την περιουσία τους για να δωροδοκήσουν τους αρμόδιους κρατικούς υπαλλήλους, ή να αγοράζουν παιδιά Τούρκων για να τα δίνουν ως δικά τους. Κατά τη στρατολόγηση των Ελληνόπουλων συνέβαιναν πολλά και διάφορα πιο εγκληματικά.
Οι αρμόδιοι Τούρκοι στρατολογούσαν υπεράριθμα παιδιά από όσα προγραμμάτιζαν για το νέο στρατό και τα πωλούσαν στα σκλαβοπάζαρα. Πώς να αντιδράσουν και τι να πράξουν οι άμοιροι Έλληνες γονείς μπροστά σε αυτά τα τερατουργήματα; Μόνοι τους πάλευαν και υπόφεραν τα πάνδεινα.
50.000 από αυτούς τους Έλληνες Γενίτσαρους χρησιμοποίησε ο Σουλτάνος Βαγιατζίτ Γιλδεμίρ το 1402 στη μάχη της Άγκυρας κατά των Ταταρομογγόλων του Ταμερλάνου και 100.000 ο Μωάμεθ ο Πορθητής στην άλωση της Κωνσταντινούπολης. Υπολογίζεται ότι από τη Θράκη και μόνο στρατολογήθηκαν περίπου 250.000-300.000 παιδιά, πράγμα που σημαίνει μείωση του ελληνικού πληθυσμού στη Θράκη πολλαπλάσιο του 300.000. Σε αυτή τη μείωση θα πρέπει να προστεθεί και ο πληθυσμός που εξαναγκάστηκε να εξισλαμιστεί και σε μεταναστεύσει. (Λέγεται ότι σε 20.000.000 περίπου ανέρχονται σήμερα οι Ελληνοφανείς και Ελληνογενείς κάτοικοι της Τουρκίας).Αργότερα βέβαια ο θεσμός του παιδομαζώματος εξασθένησε , άλλαξε και τροποποιήθηκε. Ο στόχος όμως επιτεύχθηκε. Η ταπείνωση, οι βιαιοπραγίες, οι βιασμοί, οι συχνοί αποτροπιασμοί το παιδομάζωμα ως έγκλημα διαρκείας κατά της ανθρωπότητας (Γενοκτονία) και γενικά οι συνθήκες διαβίωσης κατά τη διάρκεια της μακραίωνης σκλαβιάς υπό τον Τούρκικο ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ λαό, ελάττωσαν το Χριστιανικό πληθυσμό στη Θράκη, εξανάγκασαν αρκετούς να αλλαξοπιστήσουν, να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές τους Εστίες ή να επαναστατήσουν.
Οι καθημερινές καταπιέσεις και ταπεινώσεις ανάγκασαν τους Θράκες να συμμετέχουν ενεργά σε αντάρτικα, κινήματα, Ιερό λόχο του Υψηλάντη και γενικά στην Ελληνική επανάσταση του 1821. Πολλοί και γνωστοί Θράκες υπήρξαν μέλη και χρηματοδότες της φιλικής εταιρείας.
Η συμμετοχή των Θρακών στις κατά ξηρά και θάλασσα μάχες στην εθνική εξέγερση του1821 υπήρξε μεγάλη. Η ίδρυση Ελληνικού Κράτους (Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα) εξόργισε τους Τούρκους οι οποίοι ξέσπασαν στα εγκλωβισμένα θύματα, τους Θράκες. Ο άμαχος Θρακικός πληθυσμός υπέστη τα πάνδεινα από τους ακόρεστους και εκδικητικούς Τούρκους. Σφαγές, απαγχονισμοί, δηώσεις, λεηλασίες και καταστροφές στη Σαμοθράκη, στο Ισάκ Πασά, Λαλά Κουρουσού και Σεϋμέν του Έβρου. Ομαδικές σφαγές και απαγχονισμοί στην Αδριανούπολη, στο Διδυμότειχο, τις 40 Εκκλησιές, την Αίνο, Μεσημβρία, Σωζόπολη, Φιλιππούπολη, Αγχίαλο, Βάρνα, Ραιδεστό, Καλλίπολη, Σηλυβρία, Μυριόφυτο και αλλού.
Μεταξύ όλων χαρακτηριστικοί είναι οι Απαγχονισμοί του Οικουμενικού Πατριάρχη του Γρηγορίου του Ε, του Οικουμενικού Πατριάρχη Κυρίλλου του ΣΤ με 29 Προεστούς, των Μητροπολιτών Αδριανούπολης Δωροθέου Πρόϊου, Σωζόπολης Παϊσίου Βάρη, Αγχιάλου Ευγενίου Καραβία, Μεσημβρίας Ιωσήφ Λεφάκη, Μυριοφύτου Νεόφυτου, πρωτοσύγκελου Αδριανούπολης Θεόκλητου και Ιερέα Κωνσταντίνου των 40 εκκλησιών και πολλών άλλων νεομαρτύρων
Κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα προγραμματίζεται από τους Βουλγάρους ο ξεριζωμός των Βορειοθρακών (Ανατολικορωμιλιωτών). Οι Βούλγαροι παραμένουν μέχρι το 1878 μεταξύ Αίμου και Δούναβη υπό Τουρκική κατοχή. Το 1878 μετά τον Ρωσωτουρκικό πόλεμο και με τη βοήθεια της Ρωσίας η Βουλγαρία γίνεται ανεξάρτητη Ηγεμονία και ένα μέρος της Θράκης μεταξύ Αίμου και Ροδόπης, στο οποίο ζούσαν Θράκες από αρχαιοτάτων χρόνων, γίνεται Ανεξάρτητη Γενική Διοίκηση με το όνομα «Ανατολική Ρωμυλία» ή Ρουμυλία για άλλους ιστορικούς (από το Ρούμ υλί = Χώρος των Ρωμιών). Όλα αυτά αποφασίστηκαν στο Συνέδριο του Βερολίνου το 1878.
Στην Ανεξάρτητη Γενική Διοίκηση κατοικούσαν εκείνη την εποχή περίπου 600.000 Βούλγαροι, 200.000 Τούρκοι και 200.000 ή 300.000 κατά πολλούς Έλληνες. Βέβαια στις περιοχές αυτές μέχρι τον 6ο αιώνα δεν υπήρχε ούτε ένας Βούλγαρος και μέχρι το 1362 ούτε ένας Τούρκος. Κατοικούσαν 2.000.000 αυτόχθονες Θράκες και μόνο οι οποίοι σφαγιάστηκαν και εκτοπίστηκαν τόσο από τους Βουλγάρους, τους Σλάβους και από τους Τούρκους.
Το 1885 η Βουλγαρία με την ανοχή των μεγάλων, τη βοήθεια της Ρωσίας και την αδυναμία επέμβασης της Μικρής και πτωχής Ελλάδας που δεν συνόρευε καν, κατέλαβε την Ανατολική Ρωμυλία και επέκτεινε τα νότια όρια της στην Οροσειρά της Ροδόπης όπου είναι και τα σημερινά.
Τα όρια και η γεωγραφική θέση της Ανατολικής Ρωμυλίας (μέρους της Βόρειας Θράκης) όπως αποφασίστηκε στο Συνέδριο του Βερολίνου το 1878, παρουσιάζονται στο χάρτη που παρατίθεται. Η Βάρνα έμεινε εκτός Αν. Ρωμυλίας.
Πηγή: thrakikh-estia.gr/