α. Ο Φόνος μελών μιας εκ των ανωτέρω ομάδων.
β. Η πρόκληση σοβαρής σωματικής ή πνευματικής βλάβης σε μέλη της ομάδας.
γ. Η εσκεμμένη επιβολή στην ομάδα συνθηκών ζωής που αποσκοπούν στην μερική ή ολική φυσική καταστροφή των μελών της ομάδας.
δ. Η επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή ή παρεμπόδιση των γεννήσεων μέσα στην ομάδα.
ε. Η υποχρεωτική ή βίαιη μετακίνηση πληθυσμών και παιδιών από μία ομάδα σε άλλη. Η Γενοκτονία (έγκλημα κατά της ανθρωπότητας μέχρι τότε) θεωρείται εγκληματική πράξη, και φέρει ευθύνη όποιος μετέχει στη διάπραξη της. Έχουν διαπραχτεί πολλές γενοκτονίες ανά τον κόσμο.
Πρόσφατα η γερουσία των ΗΠΑ αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους και η Σουηδία τη γενοκτονία των Ποντίων και Αρμενίων από τους Τούρκους επίσης.
Υπόψη ότι η αναγνώριση γενοκτονίας συνεπάγεται και οικονομική αποζημίωση από το κράτος που τη διέπραξε. Γνωρίζουν οι Τούρκοι ότι διέπραξαν γενοκτονίες μεταξύ των οποίων και εις βάρος των Ελλήνων.
Σε 1.500.000 περίπου ανέρχονται διαχρονικά τα θύματα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Θρακών-Μικρασιατών-Ποντίων) από τους Τούρκους.
Η προσφορά αίματος και η Γενοκτονία των Θρακών κράτησε αιώνες. Χαρακτηριστική γενοκτονία είναι το Παιδομάζωμα επί 3 αιώνες και η περίοδος 1906-1922.
Οι Τούρκοι με την κατάληψη της Θράκης άρχισαν αμέσως το σχέδιο εκτοπισμού, εξόντωσης ή εξισλαμισμού των Χριστιανών Θρακών και ιδίως των ΑνατολικοΘρακών που κατείχαν πλούτο και γεωστρατηγική θέση. Το Νομικό καθεστώς υπό το οποίο έζησαν οι Θράκες υπό το Μουσουλμανικό Τουρκικό Κράτος κατά τον ΤΑΝΕΡ ΑΚΣΑΜ, (Τούρκο Πανεπιστημιακό Δάσκαλο και συγγραφέα της γενοκτονίας των Αρμενίων), ήταν το εξής:
Ο 29ος στίχος της Ένατης Σούρα του Κορανίου αποτελεί το θεμέλιο της νομικής θέσης των χριστιανών (dhimmi-μιλιέτ), που ζουν σε Μουσουλμανικό κράτος. Ορίζει το Κοράνιο:
«Να πολεμήσετε εναντίον των Λαών:
1.Που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ μέχρι την τελευταία μέρα.
2.Που δεν θεωρούν παράνομα όσα θεωρεί ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος του.
3.Που δεν ασπάζονται την αληθινή πίστη (του Ισλάμ), έως ότου πληρώσουν το χρέος τους με τα ίδια τους τα χέρια και δηλώσουν ότι παραδίδονται».
Αυτό λειτούργησε ως βάση στην ιστορία του Ισλάμ για την υποδεέστερη θέση των Χριστιανών. Ήτοι:
1.Δεν θεωρούνταν οι Χριστιανοί (dhimmi) ίσοι με τους Μουσουλμάνους σε Μουσουλμανικό Κράτος.
2.Ήταν υποχρεωμένοι οι Χριστιανοί να επιδεικνύουν υποταγή και πίστη στη Μουσουλμανική τάξη και να πληρώνουν ένα φόρο (jizya) ανοχής και ανεκτικότητας.
3.Ο άνδρας Χριστιανός δεν επιτρεπόταν να παντρευτεί μουσουλμάνα.
4.Η μαρτυρία χριστιανού δεν επιτρεπόταν στα δικαστήρια
5.Δεν επιτρεπόταν στους Χριστιανούς να προσεύχονται με τρόπο που ενοχλούσε τους Μουσουλμάνους.
6. Απαγορεύονταν ο ήχος της καμπάνας και ανέγερση νέων Εκκλησιών. Η επισκευή των Παλαιών Ναών επιτρεπόταν μόνο με άδεια των Μουσουλμάνων.
7. Απαγορευόταν στους Χριστιανούς, να ιππεύουν άλογο και να φέρουν όπλο, να έχουν ίδια ρούχα με τούς Μουσουλμάνους, να φοράνε καφτάνια με κολάρο, ακριβά ρούχα από μετάξι, μουσελίνα, Γουναρικά, τουρμπάνια και τσόκαρα. Τα παπούτσια και τα κυλήματα της κεφαλής των Ελλήνων έπρεπε να είναι μαύρα, των Αρμενίων κόκκινα και των Εβραίων τουρκουάζ.
8. Οι χριστιανοί έπρεπε να παραμερίζουν στο δρόμο για να περάσουν οι πεζοί Μουσουλμάνοι.
9. Τα σπίτια των Χριστιανών δεν επιτρεπόταν να είναι πιο ψηλά από των μουσουλμάνων και ούτε να έχουν παράθυρα προς την πλευρά των μουσουλμανικών.
10. Τα σκαλοπάτια της Εξώπορτας των χριστιανικών σπιτιών δεν έπρεπε να είναι πάνω από 2ή3 για να μπορούν να εισέρχονται οι Τούρκοι κατευθείαν με το άλογο τους.
Ταπείνωση, υποταγή, κατωτερότητα, βιασμοί, φρικαλεότητες και ότι πιο απάνθρωπο το υπέστησαν κυρίως οι άμοιροι Θρακιώτες, που ζούσαν κοντά στην Πρωτεύουσα με πλούτο που ενοχλούσε τους αχόρταγους και ακόρεστους Τούρκους ηγέτες. Στόχος και σημαία των κατακτητών ήταν ο εκτουρκισμός και ο πανισλαμισμός. Η παραβίαση αυτών των περιορισμών τιμωρούταν με πρόστιμο, φυλάκιση και με θάνατο ακόμη, έτσι απλά. Πολλοί Χριστιανοί που αρνήθηκαν να προσχωρήσουν στον Ισλαμισμό υπέστησαν μαρτύρια και θανατώνονταν.
Μαρτυρικό θάνατο υπέστησαν πολλοί επί Τουρκοκρατίας. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι των Νεομαρτύρων:
Μιχαήλ Μαυροειδή από την Αδριανούπολη περί το 1500 Γεωργίου από την Αδριανούπολη το 1437. Ιακώβου από την Αδριανούπολη το 1515. Διονυσίου Μοναχού και Ιακώβου Διακόνου στο Διδυμότειχο το 1518. Δημητρίου Αδριανουπολίτη το 1526, Μαυρωδή Αδριανουπολίτη 17ο αιώνα, Γαβριήλ Επισκόπου Γάνου το 1659, Δήμου Ρουμελιώτη εκ Μακράς Γέφυρας το 1763
Όλα αυτά όμως και κυρίως το παιδομάζωμα, εξανάγκασαν πολλούς Θράκες να μεταναστεύουν ή να εξισλαμίζονται.
Πηγή: thrakikh-estia.gr/