Τα παιδιά έπρεπε να είναι ζευγαρωτά, έξι, οκτώ, δέκα κλπ χωρίζονταν σε δύο ισόπαλες ομάδες και με το πετραδάκι ή άλλο τρόπο ορίζονταν ποια ομάδα θα παίξει πρώτη και συμφωνούσε στα πόσα θα έπαιζαν, στα τριάντα, στα σαράντα, στα πενήντα κλπ.
Σε μέρος ανοιχτό έστηναν μια πλάκα που την έλεγαν καβούλα, στο πλάι της στεκόταν μακρύτερα. Ένα παιδί της ομάδας που θα άρχιζε πρώτη, έριχνε με το χέρι ψηλά την μπάλα και μακριά πάνω από τα κεφάλια των παιδιών της αντίθετης ομάδας. Τα παιδιά αυτής της ομάδας προσπαθούσαν να το πιάσουν. Όποιο το έπαιρνε έπρεπε αμέσως να το ακουμπήσει κάτω στο χώμα και να το ρίξει ύστερα πάνω στην πλάκα. Αν τη σημάδευε καλά ο πρώτος της πρώτης ομάδας τραβιόταν και έπαιζε ο δεύτερος. Έριχνε την μπάλα όπως την είχε ρίξει ο πρώτος και την έπιανε από την αντίθετη ομάδα το ισόπαλό του παιδί που διάλεξε.
Όσες φορές η μπάλα που έριχνε η αντίπαλη ομάδα δεν έπεφτε πάνω στην πλάκα, τις μετρούσαν, έως ότου συμπληρωνόταν στα πόσα είχαν συμφωνήσει ότι θα κέρδιζαν. Δηλ. στα τριάντα, στα σαράντα κλπ. Τότε κέρδιζε η ομάδα που έπαιζε πρώτη. Αν δεν συμπληρωνόταν άρχιζε η άλλη ομάδα το παιχνίδι έως ότου κέρδιζε μία από τις δύο. Ο νικητής είχε δικαίωμα να καβαλικεύει τον αντίπαλό του από το μέρος που έπεφτε η μπάλα έως την πλάκα.
-----------------------------------------------------------------------
Βιβλίο ΣΤΡΑΝΤΖΑ Αφηγήσεις προσφύγων από Ανατολική και Βόρεια Θράκη
-----------------------------------------------------------------------
Πηγή: users.sch.gr