Αρχές Ιουνίου, στην παλιά πατρίδα των Πετρινών - Σκοπελινών και των άλλων γειτόνων τους, γινόταν ετοιμασίες για το θερισμό. ‘Αρχισαν πάλι να κάνουν τη δουλειά τους τα δρεπάνια, οι παλαμαριές, τα γυναικεία και ανδρικά τσερβούλια, η σάπκα (ψάθα μεγάλη ειδική για το θερισμό), ακόνια για τα δρεπάνια, τσεμπέρια άσπρα, τσουράπια για τις γυναίκες, ποδοπάνια για τους άνδρες. Αρχή του θερισμού, όπως και της σποράς, Δευτέρα, Τετάρτη ή Παρασκευή. Αποκλείεται η Τρίτη γιατί είναι μέρα γρουσούζικη, η Πέμπτη γιατί Πέμπτη εξέπνευσε ο Χριστός και το Σάββατο γιατί είναι η τελευταία μέρα της εβδομάδας. Όλοι οι θεριστές και θερίστριες με τα δρεπάνια στον ώμο ξεκινούν πρωί- πρωί για τα χωράφια με τα γινόμενα πια για θερισμό δημητριακά. Καθένας παίρνει ένα κλωνάρι από λουλούδι της εποχής (ο βασιλικός είναι το πιο συνηθισμένο) και το βάζει στο αυτί, για να κρατηθεί το κεφάλι του δροσερό, όπως δροσερό είναι και το λουλούδι. Οι δρόμοι βουίζουν από τα τραγούδια των θεριστών, που προχωρούν για τα χωράφια. Για να μην ιδρώνουν τα χέρια τους, πιάνουν ένα φίδι (ήταν πάρα πολλά τα φίδια στη Θράκη), και όλοι οι θεριστές με κλειστή την παλάμη του χεριού το χαϊδεύουν μια φορά, σέρνοντας το χέρι από το κεφάλι έως την ουρά.
Όταν φτάσουν στο χωράφι, βγάζουν το λουλούδι από το αυτί και το βάζουν στο ζωνάρι, για να είναι η μέση τους γερή. Αν τύχει και τους πονάει η μέση, παίρνουν μια χελώνα, βάζουν κι’ ένα σκόρδο επάνω και την κρεμούν στο ζωνάρι. Στο χωράφι αραδιάζονται όλοι σε μια γραμμή ευθεία. Αρχίζουν τη δουλειά ζευγάρια-ζευγάρια. Ο πρώτος του ζευγαριού που ονομάζεται ντραγουμάνος, κόβει τη σποριά, θερίζοντας και χερόβολα χερόβολα το σιτάρι το αφήνει κάτω άδετο, επάνω σ’ ένα δέμα (δεματικό) από μερικά στάχυα σιταριού. Πίσω από το ντραγουμάνο έρχεται το τσιράκι που τις πιο πολλές φορές είναι γυναίκα και θερίζοντας κι’ αυτό, κόβει χερόβολο και βάζει επάνω στο χερόβολο του ντραγουμάνου. Βάζει και δεύτερο χερόβολο ο ντραγουμάνος και δεύτερο το τσιράκι και τα τέσσερα μαζί τα δένει με το δεματικό το τσιράκι. Έτσι εργάζονται όλα τα τσιράκια ανοίγοντας μαζί μια μεγάλη σποριά, που προχωρεί πάντοτε προς τα δεξιά.
Όταν ο θερισμός προχωρήσει αρκετά, αρχίζουν τ’ αμάξια να κουβαλούν στ’ αλώνια. Στον τόπο που πρόκειται να πέσουν τα δεμάτια για ν’ αλωνιστούν, φέρνουν ένα υνί με κάρβουνα αναμμένα και θυμίαμα και θυμιατίζουν.
-----------------------------------------------------------------------
Αυτός
ήταν σε γενικές γραμμές ο τρόπος ζωής των Πετρινών και Σκοπελινών και
αυτές οι εθνικές και θρησκευτικές παραδόσεις, οι οποίες θέλουμε να
πιστεύουμε ότι μας βοηθούν να γνωρίσουμε ένα μικρό, αλλά αξιόλογο
κομμάτι του Ελληνισμού της Ανατ. Θράκης που έφτασαν στην Ελλάδα
κουρελιασμένοι στο σώμα και στη προσωπικότητα αλλά όρθιοι στην ψυχή.Η προσπάθεια παρουσίασης της λαογραφίας της Πέτρας και Σκοπέλου αποσκοπεί στη γνώση της λαϊκής μας κληρονομιάς και στη διάσωση των παραδοσιακών μας στοιχείων γιατί «ευτυχείς είναι οι λαοί που δεν έχουν ιστορία αλλά δυστυχείς αυτοί που έχουν ιστορία αλλά την αγνοούν».
Βιβλιογραφία:
- Θρακικά –Δημ. Α. Πετρόπουλου
- Αφηγήσεις κατοίκων Πέτρας
-----------------------------------------------------------------------
Πηγή: users.sch.gr