Με την Πασχαλιάτικη γιορτή στενή σχέση έχει η κουμπαριά. Πολύ αυστηρά τηρούνται τα έθιμα της κουμπαριάς. Εκείνος που στεφανώνει έναν άλλο ονομάζεται νουνός και εκείνος που στεφανώνεται κουμπάρος. Ο νουνός βαφτίζει και όλα τα παιδιά του κουμπάρου, που τα στεφανώνει κιόλας αργότερα αν ζει ή τα στεφανώνουν τα παιδιά του κι έτσι συνεχίζεται επί γενεές η σχέση αυτή. Ο κουμπάρος σέβεται το νουνό και αποφεύγει να τον δυσαρεστεί γιατί φοβάται τις κατάρες του. Μόνο σε περίπτωση πολύ σοβαρής φιλονικίας μπορεί να χαλάσει η κουμπαριά. Αυτό όμως γίνεται πολύ σπάνια. Ανήμερα της Πασχαλιάς όταν σχολάσει η εκκλησία έχει υποχρέωση ο κάθε κουμπάρος να επισκεφθεί το νουνό. Παίρνει στο σακούλι του μια πίτα (τσουρέκ’), είκοσι με εικοσιπέντε αυγά, ένα μπουκάλι κρασί και πηγαίνει στου νουνού το σπίτι. Εκεί μαζεύονται και οι άλλοι κουμπάροι του νουνού, αν υπάρχουν φυσικά, και όλοι μαζί φιλοξενούνται στο πλούσιο τραπέζι του νουνού. Στην επίσκεψη και τη φιλοξενία αυτή δεν συμμετέχουν οι γυναίκες των κουμπάρων, που εκείνη τη μέρα μένουν στο σπίτι και τρώνε χωρίς το σύζυγο. Μετά τη φιλοξενία στου νουνού το σπίτι, η νουνά βάζει στο σακούλι του καθενός κουμπάρου ένα τσουρέκι μικρότερο από εκείνο που έφερε και ο νουνός βάζει μισό μπουκάλι κρασί. Ο κουμπάρος φιλάει το χέρι του νουνού και της νουνάς, παίρνει τα δώρα του και φεύγει. Επειδή συμβαίνει πολλές φορές ένας κουμπάρος να είναι και νουνός και να είναι υποχρεωμένος να δεχθεί τις επισκέψεις των κουμπάρων του, το έθιμο αυτό διαρκούσε τρεις μέρες, Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη, για να δίνεται έτσι η ευκαιρία στον καθένα να κάνει τις επισκέψεις του ως κουμπάρος αλλά και να δεχθεί τις επισκέψεις ως νουνός. Ο κουμπάρος είναι υποχρεωμένος να κάνει επισκέψεις στο νουνό μέχρις ότου αρραβωνιάσει το παιδί του, οπότε συνεχίζει εκείνο, γιατί και εκείνο θα έχει τον ίδιο νουνό. Αν ο κουμπάρος δεν έχει αρσενικό παιδί, αλλά μόνο κορίτσι, θα κάνει τις επισκέψεις στο νουνό μέχρι να σταματήσει η γυναίκα του να κάνει παιδιά. Αν ένας κουμπάρος θέλει να σταματήσει να κάνει επισκέψεις, πρέπει να ζητήσει την άδεια από το νουνό γιατί η διακοπή χωρίς την άδειά του θεωρείται παραβίαση ιερού καθήκοντος.
-----------------------------------------------------------------------
Αυτός
ήταν σε γενικές γραμμές ο τρόπος ζωής των Πετρινών και Σκοπελινών και
αυτές οι εθνικές και θρησκευτικές παραδόσεις, οι οποίες θέλουμε να
πιστεύουμε ότι μας βοηθούν να γνωρίσουμε ένα μικρό, αλλά αξιόλογο
κομμάτι του Ελληνισμού της Ανατ. Θράκης που έφτασαν στην Ελλάδα
κουρελιασμένοι στο σώμα και στη προσωπικότητα αλλά όρθιοι στην ψυχή.Η προσπάθεια παρουσίασης της λαογραφίας της Πέτρας και Σκοπέλου αποσκοπεί στη γνώση της λαϊκής μας κληρονομιάς και στη διάσωση των παραδοσιακών μας στοιχείων γιατί «ευτυχείς είναι οι λαοί που δεν έχουν ιστορία αλλά δυστυχείς αυτοί που έχουν ιστορία αλλά την αγνοούν».
Βιβλιογραφία:
- Θρακικά –Δημ. Α. Πετρόπουλου
- Αφηγήσεις κατοίκων Πέτρας
-----------------------------------------------------------------------
Πηγή: users.sch.gr