Οι Πετρινοί και Σκοπελινοί δεν αποτελούσαν εξαίρεση γιατί τη στιγμή που οι διασκεδάσεις ήταν περιορισμένες, οι αποκριές ήταν αφορμή για διασκέδαση πριν αρχίσει η Σαρακοστή.
Την αποκριά της Κρεοφάγου έτρωγαν κρέας όλη την εβδομάδα ενώ της Τυρινής έτρωγαν μόνο ζυμαρικά, τυρί, αυγά και γάλα.
Το Σαββατοκύριακο της Τυρινής ντύνονταν πολλοί καρναβάλια, ιδίως τα παιδιά και επισκεπτόταν τα συγγενικά και φιλικά σπίτια του χωριού χωρίς να μιλούν ή να γελούν για να μη φανερωθούν, ενώ οι συγγενείς και οι φίλοι προσπαθούσαν να μαντέψουν ποιοι είναι.
Το βράδυ της Κυριακής μαζεύονταν παρέες σε συγγενικά ή φιλικά σπίτια για να γιορτάσουν την τελευταία Αποκριά. Ετρωγαν μαζί, έπιναν, τραγουδούσαν, χόρευαν, έλεγαν αστεία (μασάλια) και γενικά διασκέδαζαν μέχρι το πρωί.
Αφού έτρωγαν όλοι μαζί, μάζευαν τα σκουπίδια σε μία σκούπα, έδεναν τα μάτια κάποιου και τα πήγαινε έξω και τα έκαιγε για να φύγουν οι ψύλλοι. ‘Όταν άνοιγε τα μάτια του, αν έβλεπε αγόρι θα γεννούσε η αγελάδα αρσενικό μοσχάρι και αντίθετα αν έβλεπε κορίτσι θα γεννούσε θηλυκό.
Για τα παιδιά συνήθιζαν να κάνουν τη «χάσκα». Χάσκα ήταν ένα στρογγυλό κομμάτι σουσαμένιος χαλβάς. Τρυπούσαν τον χαλβά στο κέντρο, περνούσαν ένα σπάγκο και τον κρεμούσαν είτε στο ταβάνι ψηλά, είτε από την άκρη μιας βέργας. Γύριζαν τη βέργα με το χαλβά πάνω στα κεφάλια των παιδιών, που είχαν τα χέρια τους δεμένα πίσω και προσπαθούσαν να πιάσουν τον χαλβά με το στόμα. Γινόταν ένας μεγάλος ανταγωνισμός γιατί τα παιδιά πηδούσαν, ξεφώνιζαν και γελούσαν την ώρα που προσπαθούσαν να πιάσουν το χαλβά. Όποιο παιδί έπιανε το χαλβά χωρίς ζαβολιές ήταν δικός του και τον έτρωγε. Ο χαλβάς αυτός ονομάστηκε «χάσκα» γιατί τα παιδιά με ανοιχτό στόμα «χάσκοντας» προσπαθούσαν να τον φθάσουν. Στο τέλος προσπαθούσαν να κάψουν το σπάγκο. Αν καιγόταν ολόκληρος ήταν καλό σημάδι. Αντίθετα αν δεν καιγόταν όλος δεν το είχαν για καλό.
Τέλος, τη τελευταία βραδιά της Αποκριάς (Κυριακή), συνήθιζαν οι νεώτεροι να πηγαίνουν και να ζητούν συγχώρεση από τους μεγαλύτερους ενώ οι κουμπάροι πήγαιναν στο νουνό για να κάνουν «τα σχωρεμένα» και του πήγαιναν κρασί και ότι άλλο ήθελαν να προσφέρουν.
-----------------------------------------------------------------------
Αυτός
ήταν σε γενικές γραμμές ο τρόπος ζωής των Πετρινών και Σκοπελινών και
αυτές οι εθνικές και θρησκευτικές παραδόσεις, οι οποίες θέλουμε να
πιστεύουμε ότι μας βοηθούν να γνωρίσουμε ένα μικρό, αλλά αξιόλογο
κομμάτι του Ελληνισμού της Ανατ. Θράκης που έφτασαν στην Ελλάδα
κουρελιασμένοι στο σώμα και στη προσωπικότητα αλλά όρθιοι στην ψυχή.Η προσπάθεια παρουσίασης της λαογραφίας της Πέτρας και Σκοπέλου αποσκοπεί στη γνώση της λαϊκής μας κληρονομιάς και στη διάσωση των παραδοσιακών μας στοιχείων γιατί «ευτυχείς είναι οι λαοί που δεν έχουν ιστορία αλλά δυστυχείς αυτοί που έχουν ιστορία αλλά την αγνοούν».
Βιβλιογραφία:
- Θρακικά –Δημ. Α. Πετρόπουλου
- Αφηγήσεις κατοίκων Πέτρας
-----------------------------------------------------------------------
Πηγή: users.sch.gr