Την παραμονή των Χριστουγέννων από βραδύς (πε βραδύς) τα μικρά παιδιά οκτώ έως δέκα πέντε χρονών περίπου παρέες-παρέες γυρίζουν τα σπίτια του χωριού κρατώντας στα χέρια φαναράκια και μεγάλες βέργες από κρανιά ή σουρβακιά (σουρβελέκες) για να ψάλουν τα Κάλαντα (σούρβα). Μπαίνοντας στην αυλή του κάθε σπιτιού λένε με δυνατή και συρτή φωνή:
Σούρβα, γερό σταυρί, γερό κορμί, σαν ασήμ’ σά κρανιά και τη χρόν γούλ γεροί
Η νοικοκυρά βγαίνει και δίνει στα παιδιά ένα δώρο όπως καρύδια, μήλα, σύκα και άλλα τέτοια. Ιδιαίτερα στα συγγενικά παιδιά δίνει μικρό νόμισμα. Αν η νοικοκυρά του σπιτιού δεν είναι καλόβουλη και δεν ανοίγει την πόρτα να δώσει τα δώρα, τα παιδιά θυμώνουν και τα λόγια αλλάζουν:
Σούρβα, γερό σταυρί, γερό κορμί, σαν ασήμ΄,σα κρανιά και τη χρόν σκατοκουμλιά
-----------------------------------------------------------------------
Αυτός ήταν σε γενικές γραμμές ο τρόπος ζωής των Πετρινών και Σκοπελινών και αυτές οι εθνικές και θρησκευτικές παραδόσεις, οι οποίες θέλουμε να πιστεύουμε ότι μας βοηθούν να γνωρίσουμε ένα μικρό, αλλά αξιόλογο κομμάτι του Ελληνισμού της Ανατ. Θράκης που έφτασαν στην Ελλάδα κουρελιασμένοι στο σώμα και στη προσωπικότητα αλλά όρθιοι στην ψυχή.Η προσπάθεια παρουσίασης της λαογραφίας της Πέτρας και Σκοπέλου αποσκοπεί στη γνώση της λαϊκής μας κληρονομιάς και στη διάσωση των παραδοσιακών μας στοιχείων γιατί «ευτυχείς είναι οι λαοί που δεν έχουν ιστορία αλλά δυστυχείς αυτοί που έχουν ιστορία αλλά την αγνοούν».
Βιβλιογραφία:
- Θρακικά –Δημ. Α. Πετρόπουλου
- Αφηγήσεις κατοίκων Πέτρας
-----------------------------------------------------------------------
Πηγή: users.sch.gr