Κλασική εποχή (50.–40. π.Χ. αιώvας)
Μετά την αποχώρηση των Περσών, οι Θράκες συγκροτήθηκαν σε βασίλεια και δημιούργησαν ισχυρά κράτη. Πιο γνωστό είναι αυτό των Οδρυσών, που ίδρυσε ο Τήρης (480-460 π.Χ.). Κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του, οι Αθηναίοι ενσωμάτωσαν τις παράλιες πόλεις στην Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία (478 π.Χ.), την οποία αναγνώρισαν οι Θράκες και στην οποία πλήρωναν τον ετήσιο «Θράκιο φόρο».
Τον Τήρη διαδέχθηκε ο Σιτάλκης Α’ (455-424 π.Χ.), που επεξέτεινε το Βασίλειό του από τον Στρυμόνα ως τον Εύξεινο και από το Αιγαίο ως τον Δούναβη, κατασκεύασε δρόμους, κατάρτισε πεζικό και ιππικό και συνέβαλε σημαντικά στον εξελληνισμό και εκπολιτισμό του κρότους του, που είχε ήδη αρχίσει από την αρχαϊκή εποχή. Το 431 Π.Χ. στην αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου, ο Σιτάλκης συμμάχησε με τους Αθηναίους και εξεστράτευσε το 429 Π.Χ. εναντίον του Περδίκκα της Μακεδονίας χωρίς επιτυχία. Όταν όμως οι Αθηναίοι δεν τον βοήθησαν, ο Σιτάλκης συμμάχησε με τον Περδίκκα. Γυρίζοντας στη χώρα του, αντιμετώπισε τους επαναστατημένους Τριβαλλούς, αλλά σκοτώθηκε στη μάχη. Τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Σεύθης Α’ (424-415 π.Χ.), που οδήγησε τη χώρα σε μεγάλη δόξα και ακμή. Διατήρησε φιλικές σχέσεις με όλους τους γειτονικούς λαούς και έμεινε ουδέτερος κατά τον υπόλοιπο Πελοποννησιακό πόλεμο.
Μετά τον θάνατό του, η ενότητα του κρότους του κλονίστηκε. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Μήδοκος ή Αμόδοκος (415-391 π.Χ.), που κράτησε την κεντρική Θράκη, με πρωτεύουσα την Αδριανούπολη, ενώ ο συγγενής του Μαισόδης έγινε βασιλιάς των νοτιοανατολικών παραλίων, με πρωτεύουσα τη Βιζύη και ο Ευρύξελμις Α’ (389-384 π.Χ.) κράτησε την περιοχή δυτικά του Έβρου με έδρα τα Κύψελα. Πολλές φυλές όμως έμειναν ανεξάρτητες.
Όταν, το 404 π.Χ., οι Αθηναίοι νικήθηκαν στους Αιγός Ποταμούς από τους Σπαρτιάτες, τα θρακικά παράλια περιήλθαν στον σπαρτιατικό έλεγχο και τα δημοκρατικά τους πολιτεύματα καταλύθηκαν.
Μεταξύ 405 και 391 Π.Χ. βασιλιάς ήταν ο Σεύθης Β’, Αυτόν τον διαδέχθηκε ο Κότυς Α’, σύμμαχος των Αθηναίων (384-359 π.Χ.), που ενοποίησε και πάλι το κρότος του. Η συμμαχία του όμως με τους Αθηναίους διαλύθηκε το 361 Π.Χ. και έναν χρόνο αργότερα ο Κότυς δολοφονήθηκε ως εχθρός της ελευθερίας. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Κερσοθλέπτης (359-341 π.Χ.), που όμως αναγκάστηκε να μοιραστεί το Βασίλειό του με τα αδέλφια του, Θηρισόδη και Αμάδοκο. Με τον τελευταίο συμμάχησε ο Φίλιππος, που είχε αρχίσει να εφαρμόζει επεκτατική πολιτική στη Θράκη, ενώ οι Αθηναίοι βοήθησαν τον Κερσοθλέτττη. Μετά την κατάληψη της Ολύνθου από τους Μακεδόνες (348 π.Χ.), ο Φίλιππος κατέλαβε σταδιακό πολλές πόλεις και φρούρια της Θράκης. Η μακεδονική εξουσία επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα μετά τη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.). Τότε ιδρύθηκαν και πολλές μακεδονικές αποικίες για πολιτικούς λόγους.
Ο Αλέξανδρος, ακολουθώντας την πολιτική του πατέρα του, πολέμησε και υπέταξε τις θρακικές φυλές στον Αίμο (335 π.Χ.) και εγκατέστησε ελληνικές φρουρές σε στρατηγικά σημεία. Στην εκστρατεία του στην Ασία πήραν μέρος και πολλοί Θράκες, ενώ επιτηρητής έμεινε ο στρατηγός Μέμνων. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του όμως σημειώθηκαν εξεγέρσεις, που κατεστάλησαν σχεδόν αμέσως από τον Αντίπατρο (332 π.Χ.).
Ελληνιστική εποχή (3ος – 1ος π.Χ. αιώνας)
Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, η διοίκηση της Θράκης περιέρχεται στον Λυσίμαχο, που το 306 π.Χ. κήρυξε τον εαυτό του βασιλιά της Θράκης. Το 301 π.Χ., με τον Κάσσανδρο και τον Σέλευκο, ο Λυσίμαχος νίκησε τον Αντίγονο και τον Δημήτριο στη μάχη της Ιψού, ενώ το 281 π.Χ., στη μάχη του Κόρα, νικήθηκε και σκοτώθηκε. Στον θρόνο της Θράκης ανέβηκε ο Πτολεμαίος Κεραυνός και η γυναίκα του Αρσινόη. Το 280 π.Χ. άρχισαν οι επιδρομές των Γαλατών, οι οποίοι το 273 π.Χ. ίδρυσαν κράτος στη Θράκη και υποδούλωσαν τον θρακικό λαό για 60 χρόνια. Το 213 π.Χ. οι Θράκες ανέκτησαν την ελευθερία τους και επί Φιλίππου Ε’ της Μακεδονίας (208 π.Χ.) δέχθηκαν και πάλι μακεδονική κυριαρχία. Από τότε άλλαξαν πολλούς κυριάρχους. Το 183 π.Χ. όμως, οι θρακικές πόλεις παραχωρήθηκαν στον σύμμαχο των Ρωμαίων Ευμένη της Περγάμου.
Το 180 π.Χ., ο βασιλιάς Κότυς Β’ συμμάχησε με τον Περσέα εναντίον των Ρωμαίων, αλλά μετά την ήττα τους στη μάχη της Πύδνας (168 π.Χ.) αναγνώρισε τη ρωμαϊκή επικυριαρχία. Από τότε και στο εξής οι βασιλείς της Θράκης υπήρξαν πειθήνια όργανα των Ρωμαίων.
Πηγή: filoitisthrakis.wordpress.com