Ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια και συγγενεύει με την Αρμενική και τη Φρυγική, δέχθηκε όμως επιδράσεις και από τις γλώσσες γειτονικών λαών (Παιόνων, Ιλλυριών και Σκυθών). Δεν σώζονται κατάλοιπα της, αλλά μέχρι τα τέλη του 6ου π.Χ. αιώνα αναφέρεται ως γλώσσα Βεσσών (lingua Bessorum). Διατηρήθηκαν κυρίως ονόματα προσώπων, θεών, φυλών, ποταμών ή τοπωνύμια. Χαρακτηριστικές θρακικές καταλήξεις θεωρούνται οι -dava, dixos, -para, -centus, -geri. Η απουσία γραπτών πηγών οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι Θράκες δεν είχαν γραφή.
Η εισαγωγή της ελληνικής γλώσσας άρχισε με τον αποικισμό των παραλίων και συνεχίστηκε με τις επιγαμίες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της τελευταίας περίπτωσης η Ηγοσιπύλη, μητέρα τού Κίμωνος, η Αβρότονος. μητέρα του Θεμιστοκλή και ο ιστορικός Θουκυδίδης, απόγονος Θράκα βασιλιά. Ο εξελληνισμός συνετίστηκε στα χρόνια του Φιλίππου της Μακεδονίας. Τον 3ο π.χ. αιώνα πολλοί Θράκες μιλούσαν και έγραφαν Ελληνικά. Από τον 2ο μ Χ. αιώνα φαίνεται ότι είχαν εντελώς εξελληνιστεί, ενώ από τον 5ο μ.Χ. αιώνα κ.ε. ήταν πια Ρωμαίοι, δηλαδή Έλληνες.
Πηγή: filoitisthrakis.wordpress.com