Ο πλανόδιος μανάβης, από τους πιο συμπαθητικούς μικροπωλητές, είναι από τα επαγγέλματα που υπήρχαν από τα πολύ-πολύ παλιά χρόνια.
Τα πρώτα χρόνια ο μανάβης χρησιμοποιούσε για τη δουλειά του γαϊδουράκι. Φόρτωνε τις δύο πλευρές του ζώου με κοφίνια γεμάτα με διάφορα ζαρζαβατικά. Πιπεριές, μελιτζάνες, ντομάτες, κολοκυθάκια και ότι άλλο έβγαζαν τότε οι μπαξέδες. Θερμοκήπια φυσικά δεν υπήρχαν. Γι’ αυτό και το χειμώνα δεν γύριζε ο μανάβης. Ξεκινούσε με την αρχή της άνοιξης, όταν έβγαιναν τα πρώτα ζαρζαβατικά και τα φρούτα. Δεν άφηνε κανένα δρόμο που να μη περάσει. Γειτονιές τότε, με χαμηλά σπίτια, με ανθρώπους να γνωρίζει ο ένας τον άλλον. Και ο μανάβης να κομμάτι εκείνης της γειτονιάς, μια που το έριχνε πολλές φορές και στο κουτσομπολιό με τις νοικοκυρές.
Τακτικός πάντα στο ραντεβού του, φώναζε τις νοικοκυρές με τα μικρά τους ονόματα. Έβγαιναν αυτές και αγόραζαν ότι ήθελαν. Φρέσκο πράγμα, κομμένο με τα ίδια του τα χέρια. Ούτε λίπασμα, ούτε συντηρητικά. Ξεκρεμούσε τη ζυγαριά και ζύγιαζε τα είδη. Οκάδες και δράμια τότε και δίπλα στη ζυγαριά το τεφτεράκι με τα βερεσέδια.
Πηγή: users.sch.gr