Η πλούσια συντεχνιακή παράδοση του ελληνισμού της Θράκης βασίστηκε στον θεσμό της κοινότητας. Άλλωστε οι συντεχνιακές ενώσεις κατά την Τουρκοκρατία είχαν γεννηθεί μέσα από τα σπλάχνα της κοινότητας. Η συντεχνιακή οργάνωση του ελληνισμού της Θράκης κατά την τουρκοκρατία υπήρξε πιο πλούσια από οποιαδήποτε άλλη επαρχία της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, ιδιαίτερα στα μεγαλύτερα Θρακικά αστικά κέντρα, στην Κωνσταντινούπολη, στην Ανδριανούπολη στην Φιλιππούπολη, στις Σαράντα Εκκλησιές, στην Καλλίπολη, στην Ραιδεστό, στην Αίνο, στην Στενήμαχο, στην Σηλυβρία και άλλα μέρη.
Στην Κωνσταντινούπολη που αποτελούσε μωσαϊκό εθνοτήτων, το ελληνικό στοιχείο αντιπροσωπεύθηκε σε όλα τα εμπορικά επαγγέλματα. Είναι χαρακτηριστικό γεγονός ότι οι χαλκείς και στρωματοποιοί της Κωνσταντινούπολης κατάγονταν από την Τραπεζούντα, οι κρεοπώληδες και οι κτίστες από το Αργυρόκαστρο και τα περίχωρα των Ιωαννίνων, οι βαφείς από τις Σαράντα Εκκλησιές, οι κάπηλοι από την Πελοπόννησο και οι αμπατζήδες από την Ανατολική Ρουμελία και τη Μυτιλήνη.
Εκτός από την συντεχνία των γουναράδων αξιομνημόνευτες είναι και των βαφέων, των καπήλων και παντοπωλών, των καπνοπωλών, χρυσοχόων, κρεοπωλών, ραφτών, αλευράδων, και των βαρελοποιών.
Στην πολυεθνική Αδριανούπολη το ελληνικό στοιχείο είχε ως κύρια ενασχόληση το εμπόριο και τη γεωργία. Υπήρχαν εργαστήρια επεξεργασίας δερμάτων, βαφεία νημάτων, μεταξουργεία και εργαστήρια ταπήτων. Τις συντεχνίες της Ανδριανούπολης αντιπροσώπευαν οι γουναράδες, οι παντοπώλες, οι αμπατζήδες, οι μυλωνάδες, οι ράπτες, επιπλοποιοί, ξυλέμποροι, υποδηματοποιοί, μεταξουργοί κ.ά.
Πολύ πλούσια υπήρξε και η συντεχνιακή δράση των Ελλήνων της Βόρειας Θράκης με επίκεντρο φυσικά την Φιλιππούπολη. Οι Έλληνες της Φιλιππούπολης είχαν πολλά επαγγέλματα όπως αμπατζήδες, καυταντζήδες (υφασματέμποροι), γουναράδες, μπακάληδες, κουϊμτζήδες (χρυσοχόοι), καζαντζήδες (χαλκουργοί), παρπτάδες, δουλγέριδες (κτίστες), ψωμάδες, καζάζηδες (μεταξουργοί), παπουτσήδες, μουμτζήδες (κηροποιοί), μπαχτσεβάνηδες (λαχανοκηπουροί), ταχτατζήδες (ξυλέμποροι),μπογιατζήδες, τουφεξήδες (οπλοποιοί), ακτάρηδες (πωλητές αποικιακών), καπηλάδες (ποτοπώλες), σαχατζήδες (ωρολογοποιοί), τουτουντζίδες (καπνοπώλες), αραμπατζήδες (αμαξοποιοί), ουντζήδες (αλευροπώλες), τσοχατζήδες και φεστζήδες (φεσοπώλες).
Ιδιαίτερα πλούσια ήταν και η συνεχνιακή δράση των Ελλήνων κατοίκων των σαράντα Εκκλησιών, οι οποίοι ασχολούνταν με την οινοποιία, την γεωργία, την κτηνοτροφία, την αμπελουργία, την υλοτομία, την ναυτιλία και το εμπόριο. Οι ελληνίδες Σαραντακκληστώτισσες καταγίνονταν με τους κλάδους της υφαντικής και της πλεκτικής
Ζωτικής σημασίας ήταν και το επάγγελμα των υποδηματοποιών, που περιλάμβανε τους τσαρουχάδες, τους γεμενετζήδες και τους κουντουράδες. Αξιόλογη εμπορική και συντεχνιακή δράση αναπτυχθεί και στην Τυρολόη. Οι κάτοικοι της Αίνου καταγινόταν με την αγγειοπλαστική, την γεωργία, την αμπελουργία και την κηπουρική.
Πηγή: users.sch.gr